Ένας Σύριος πρόσφυγας πρωταθλητής τζούντο και μέλος της εθνικής ομάδας της Συρίας, Ταρέκ Νανάι κάνει μια νέα αρχή στην Ελλάδα, εγκαταλείποντας μια για πάντα το Χαλέπι... ... Η πόλη των Ιωαννίνων φιλοξενεί εδώ και δυο χρόνια τον νεαρό πρόσφυγα και όπως δηλώνει ο ίδιος υπάρχουν πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές από την πόλη που μεγάλωσε. Όμως, τονίζει μιλώντας στους Financial Times, πως « Εδώ μπορώ να ζήσω μια φυσιολογική ζωή». Στην ηλικία των 22, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες ολοκληρώνουν τις σπουδές τους ή ακόμα, έχουν τακτοποιηθεί επαγγελματικά. Ο Νανάι, σε αντίθεση προσπαθεί να προσαρμοστεί στην νέα του ζωή και να στηρίξει την οικογένεια του. Τα τελευταία χρόνια, ζούμε μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις της εποχής μας, με εκατομμύρια πρόσφυγες ν’ έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, οικογένειες να διαμελίζονται και άνθρωποι από την ανάγκη τους να «δραπετεύσουν» από το φόβο του θανάτου, ξεκινούν ένα ταλαίπωρο ταξίδι επιβίωσης. Ένας απ’ αυτούς τους πρόσφυγες είναι και ο Τάρεκ. Η ζωή στα «ξεθωριασμένα» προάστια των Ιωαννίνων, έρχεται σε δραματική αντίθεση με τον εύπορο τρόπο ζωής που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω. Ζούσε στην Συρία, μαζί με την 5μελής οικογένεια του. Η ζωή του ήταν ρόδινη, έμενε σ’ ένα πολυτελής σπίτι στο Χαλέπι, καθώς ο πατέρας του είχε εργοστάσιο βαμβακιού, ενώ ο ίδιος σπούδαζε στο πανεπιστήμιο Χαλεπίου στο Τμήμα Οικονομικών. Ο Ταρέκ άνηκε στην εθνική ομάδα τζούντο της Συρίας, με πολλές διακρίσεις. Το 2012, κλήθηκε να εκπροσωπήσει τη Συρία, στο αραβικό πρωτάθλημα τζούντο και ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Αλ-Άσαντ θέλησε να τον γνωρίσει. Ο νεαρός πρόσφυγας δηλώνει πως: «Ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για μένα όταν συνάντησα πρόεδρος μου, τον άνθρωπο που έχει γίνει ένα έμβλημα αιματοχυσίας της Συρίας. Δεν είχα όμως άλλη επιλογή. Αυτός είναι ο Άσαντ, αν κάτι λέει, πρέπει να το κάνουμε». Να σημειωθεί πως του είχαν κλείσει τα μάτια μ’ ένα μαντίλι, ώστε τα ίχνη του προέδρου να παραμείνει άγνωστη. Όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος, το 2014, η οικογένεια του Νανάι έχασε πολλά περιουσιακά στοιχεία, καθώς και το εργοστάσιο της οικογένειας που βομβαρδίστηκε:«Όταν ο πόλεμος ξεκίνησε τα πάντα άλλαξαν. Η ζωή μας, οι κόποι του πατέρα μου. Οι φίλοι μου που έφυγαν μαζί με τις οικογένειες του για να σωθούν. Μερικοί πέθαναν». Η οικογένεια του πήρε την απόφαση πριν 2 περίπου χρόνια να εγκαταλείψει το Χαλέπι και να βρει «σανίδα σωτηρίας», στην Ελλάδα. Ο ηλικιωμένος πατέρας του Νανάι έμεινε στην Τουρκία όπου εργάζεται και στέλνει χρήματα στην οικογένεια. Όπως εξομολογείται στη Financial times, η οικογένεια του έδωσε αρκετά χρήματα για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα και έπειτα από 3 προσπάθειες τα κατάφεραν να περάσουν στο νησί της Σάμου. «Μέσα σε ένα μήνα προσπαθήσαμε αρκετές φορές να περάσουμε. Μείναμε σ’ ένα ξενοδοχείο στη Σμύρνη όπου οργάνωσε μαζί με τους λαθρέμπορους τη μεταφορά τους στη Ελλάδα. Με δικά μου χρήματα πλήρωσα 4.000 ευρώ [1.000€ ανά μέλος της οικογένειας]. Όταν φτάσαμε στο σκάφος άκουσα να λέει ένας λαθρέμπορος ότι το σκάφος χωράει μόνο 30 άτομα αλλά εμείς ήμασταν 70 και θα ήταν πολύ επικίνδυνο», λέει ο Ταρέκ Νανάι. Οι πρώτες μέρες στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολες για τον Ταρέκ, καθώς δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν, μιας και δεν ήξερε καμία άλλη γλώσσα πέρα από τα αραβικά. Η οικογένεια του χρειάστηκε ν αλλάξει πολλά hot spot, μέχρι να βρεθούν στ' Ιωάννινα. Στην ηπειρωτική πρωτεύουσα ο Ταρέκ δουλεύει σε μια ταβέρνα, έχει μάθει αγγλικά και λίγα ελληνικά και ζει μια ήρεμη πλέον ζωή μαζί με την οικογένεια του. Το τζούντο επέστρεψε ξανά στη ζωή του, δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία να ξανασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα και να κάνει μια νέα αρχή στη καριέρα του. Εδώ και 4 μήνες προπονείτε καθημερινά και πριν από λίγους μήνες ο προπονητής του τον κατέβασε σ’ αγώνες τζούντο στη Θεσσαλονίκη. «Κοιτάξτε, στη Συρία υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι όπως και στην Ελλάδα», λέει ο Νανάι. Με λόγια αγάπης, μιλάει για τον προπονητή του στο τζούντο, τον Μπάμπης, έναν Έλληνα, που του έχει σταθεί σαν πατέρας. Ο Μπάμπης, όπως λέει ο Ταρέκ δίνει όλο τον ελεύθερο χρόνο του για να τον εκπαιδεύσει, και τον έχει βοηθήσει να «φτιάξει» ένα όνομα στην Ελλάδα, σαν τον «Έλληνα πρόσφυγα που παίζει τζούντο». Ο νεαρός πρόσφυγας πρόσφατα κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο διεθνές τουρνουά τζούντο στη Θεσσαλονίκη. «Ήταν τόσο δύσκολο για μένα, αλλά όλοι οι άνθρωποι είπαν ότι θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και το χρυσό». Ο 22χρονος φιλόδοξος πρόσφυγας εκμυστηρεύεται πως η Συρία είναι συχνά στο μυαλό του και ο ίδιος ελπίζει μια μέρα να είναι σε θέση να επιστρέψει για να βοηθήσει την πατρίδα του, η οποία πριν από τον εμφύλιο πόλεμο ήταν μια ευημερούσα χώρα. «Μου λείπει ο λαός μου». Πηγή: newpost.gr
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |