Να εγκλωβίσουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις σε «φαντάσματα» του παρελθόντος επιδιώκουν τα Τίρανα, με πολιορκητικό κριό τον αλυτρωτισμό, ναρκοθετώντας έτσι, και μάλιστα «εν τη γενέσει» του, τον «οδικό χάρτη» που διαμορφώνεται για την επίλυση των διμερών εκκρεμοτήτων μεταξύ των δύο πλευρών... εν όψει της έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ... ...
Oμάδα περίπου 150 Τσάμηδων διαδηλωτών επιχείρησε χθες, υπό την ανοχή των αλβανικών Αρχών, να εμποδίσει την είσοδο του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά στο κτίριο του αλβανικού υπουργείου Εξωτερικών στα Τίρανα, για τη συνάντηση με τον Αλβανό ΥΠΕΞ κ. Ντιτμίρ Μπουσάτι. Οι διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από την είσοδο του υπουργείου φωνάζοντας συνθήματα όπως «Τσαμουριά, μητέρα μας, περίμενέ μας», συνθήματα τα οποία μάλιστα συνέχισαν να φωνάζουν από απόσταση, καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του κ. Κοτζιά στο υπουργείο. Στην ανθελληνική κινητοποίηση πρωταγωνίστησαν στελέχη του κόμματος των Τσάμηδων, PDIU, που κατέχει θέση κυβερνητικού εταίρου στην κυβέρνηση Ράμα, καθώς και ο ίδιος ο ηγέτης της παράταξης και αντιπρόεδρος του αλβανικού Κοινοβουλίου, Σ. Ιντρίζι. Και μόνο το γεγονός ότι οι Αρχές της γείτονος επέτρεψαν μια τέτοια κινητοποίηση κατά την άφιξη του Ελληνα υπουργού έξω από το υπουργείο συνιστά προκλητική ενέργεια. Το περιεχόμενο των ανθελληνικών συνθημάτων βέβαια δεν εκπλήσσει, καθώς το έχουμε ξανακούσει πολλάκις. Από την άλλη βέβαια, αλγεινή εντύπωση προκαλεί ο χρόνος, ο τόπος αλλά και ο τρόπος της διαμαρτυρίας που έφερε στον νου παλαιότερες τσάμικες προκλήσεις (τη «θερμή υποδοχή» που είχαν επιφυλάξει για παράδειγμα Τσάμηδες διαδηλωτές στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια το 2005 στο Αργυρόκαστρο). Πίσω στο παρόν, ωστόσο, ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το «παναλβανικό» μανιφέστο αλυτρωτισμού που εκφώνησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Εντι Ράμα, υπό μορφή χαιρετιστήριας ομιλίας σε συνέδριο του τσάμικου κόμματος με θέμα τη... «Δικαιοσύνη στην Τσαμουριά», παραμονή της επίσκεψης Κοτζιά. Οι υπουργοί Εξωτερικών Κοτζιάς και Μπουσάτι συμφώνησαν χθες στη δημιουργία ενός κοινού μηχανισμού για την επίλυση όλων των ανοιχτών ζητημάτων, στη βάση μιας κοινής δέσμευσης και μιας κοινής ατζέντας. Ως προς τον εν λόγω οδικό χάρτη ωστόσο γεννώνται κρίσιμα ερωτήματα καθώς ο μεν κ. Κοτζιάς προτείνει μια διάρθρωση 5+5 ζητημάτων από κάθε πλευρά, ενώ ο κ. Μπουσάτι χθες μίλησε για 3 «καλάθια» θεμάτων, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα στο ένα εξ αυτών ζητήματα «ληγμένα» για την ελληνική πλευρά, όπως είναι για παράδειγμα η άρση του εμπόλεμου και η αναγνώριση τσάμικων δικαιωμάτων στην Ηπειρο. Η ατζέντα Οι συγκεκριμένες ομαδοποιήσεις εμπεριέχουν μάλιστα κι άλλους κινδύνους, καθότι δεν μπορούν για παράδειγμα να μπουν στο ίδιο «καλάθι» η Ελληνική Εθνική Μειονότητα και οι Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες στην Ελλάδα. Είναι σαφές ότι τα Τίρανα επιχειρούν κατά τρόπο εκβιαστικά προκλητικό να εντάξουν το τσάμικο ζήτημα στην ατζέντα των προς επίλυση διμερών εκκρεμοτήτων, ενδεχομένως για να πιέσουν και σε άλλα μέτωπα. Είναι εξίσου σαφές βέβαια ότι η ελληνική πλευρά δεν πρόκειται να δεχτεί κάτι τέτοιο, όπως φάνηκε άλλωστε και μέσα από τις δύο πολύ σκληρές ανακοινώσεις του ελληνικού ΥΠΕΞ τις τελευταίες ημέρες. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αμφίβολο ποσό κοντά μπορούν να έρθουν οι δύο πλευρές οι οποίες έχουν μάλιστα κι άλλες σημαντικές διαφορές. Αναφορικά με τις μεσεγγυήσεις και τις περιουσίες των Αλβανών της Ηπείρου, η Αθήνα υποστηρίζει ότι όσοι θέλουν, μπορούν να διεκδικήσουν όσα θεωρούν ότι έχασαν σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Σημειώνεται ωστόσο ότι δεν πρόκειται να δικαιωθούν όσοι είχαν καταδικαστεί για δωσιλογισμό (όπως δηλαδή χιλιάδες Τσάμηδες). Για το θέμα της άρσης του εμπόλεμου από την άλλη, η Αθήνα θα μπορούσε (αν και το θεωρεί λήξαν) να εξετάσει μια αναφορά σε ένα νέο επικαιροποιημένο Σύμφωνο Φιλίας, αλλά μόνο μετά την επίλυση των λοιπών επιμέρους εκκρεμοτήτων. Για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, η Αλβανία ζητάει νέες γεωγραφικές ρυθμίσεις (και νέα εδάφη) απορρίπτοντας τη συμφωνία του 2009... και αφήνοντας αναπάντητες τις ελληνικές αντιπροτάσεις. Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, από την πλευρά του, εκτιμάει ότι παρά τις προκλήσεις, πρέπει να κρατάει ανοιχτό έναν δίαυλο επικοινωνίας με την άλλη πλευρά, ειδικά εν όψει της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας στην ΕΕ. Φαίνεται μάλιστα διατεθειμένος να κάνει και κάποιους έντιμους συμβιβασμούς, αλλά μόνο με ικανά ανταλλάγματα. Οσο για το ενδεχόμενο η Αθήνα να ασκήσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, κάτι τέτοιο επισήμως διαψεύδεται. Με δεδομένες ωστόσο τις προκλήσεις των Αλβανών που κλιμακώνονται, είναι σαφές ότι δεν θα είναι εύκολο για την Ελλάδα να συναινέσει χωρίς όρους στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. ΑΠΟ ΤΟΝ «ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ» ΣΤΟΝ «ΠΑΝΑΛΒΑΝΙΚΟ» ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟ Στροφή Ράμα στον εθνικισμό για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης Ξεκίνησε τη θητεία του στην πρωθυπουργία το 2013 ως «κοσμοπολίτης», «εκσυγχρονιστής» και φιλοδυτικά «αντισυμβατικός». Το περιοδικό «Time» τον είχε μάλιστα τότε ανακηρύξει «Ευρωπαίο της χρονιάς». Κι όμως, σχεδόν τρία χρόνια μετά, ο πρώην δήμαρχος των Τιράνων και νυν πρωθυπουργός της Αλβανίας πλέει πλέον σε πελάγη λαϊκίστικου μεγαλοϊδεατισμού, ανακινώντας οράματα περί Μεγάλης Αλβανίας στην πλάτη των γειτόνων (ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Σερβία, Ελλάδα) με πολιορκητικό κριό τον αλυτρωτισμό (βλέπε «Τσαμουριά») εκείνων που εγκλημάτησαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δίπλα στους ναζί. Παραμονές της επίσκεψης Κοτζιά στα Τίρανα, ο Ράμα φρόντισε να εξαπολύσει ένα «παναλβανικό» μανιφέστο αλυτρωτισμού από το βήμα συνεδρίου του τσάμικου κόμματος PDIU. Το PDIU είναι άλλωστε εταίρος και στην κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει με υφυπουργούς, ενώ από το PDIU προέρχεται και ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου, Σ. Ιντρίζι. Στην ομιλία του, ο Ράμα θυμήθηκε τους «Αλβανούς της Ανω Αλβανίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας» και «το απαραβίαστο των τσάμικων εδαφών, ως κληρονομιά ενός αυτόχθονος λαού». Διακήρυξε ότι «τον πρώτο βωμό του ο Δίας τον είχε στις ιερές βουνοπλαγιές της Τσαμουριάς». Προκλητικές δηλώσεις Αλλά και ως προς το «τσάμικο ζήτημα», ο Αλβανός πρωθυπουργός δήλωσε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «Το τσάμικο είναι ένα θέμα για το οποίο πρέπει να συζητήσουμε» και ότι «η αλβανική κυβέρνηση θα στηρίξει δυναμικά την όλη προσπάθεια, διά της νομικής οδού», ότι «εμείς δεν μπορούμε να δεχθούμε ποτέ τον χαρακτηρισμό της τσάμικης κοινότητας ως συνεργάτη των ναζιστών» καθώς «αυτό είναι απαράδεκτο ιστορικά... και ηθικά». «Σήμερα, όχι μόνο δεν σηκώνονται να φύγουν από το τραπέζι, αλλά έχουν αντιληφθεί ότι για μας αυτό (σ.σ.: το τσάμικο ζήτημα) δεν αποτελεί θέμα ρεβάνς, αλλά θέμα αξιοπρέπειας», σημείωσε ο Ράμα ως «ο πρόεδρος του πρώτου αλβανικού πολιτικού κόμματος που εισήγαγε το τσάμικο ζήτημα στο πρόγραμμά του», ειρωνευόμενος μάλιστα την ελληνική δημοκρατία. Ο Αλβανός πρωθυπουργός κάνει στροφή στο εθνικισμό για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, προκειμένου να «συγκαλύψει» τα πολλά προβλήματα εντός. Το κάνει ωστόσο και επειδή θεωρεί ότι έχει τα περιθώρια. Θεωρεί ότι μπορεί να έχει πάτημα σε ΕΕ και Ουάσιγκτον, και εκβιάζει βάζοντας όλα τα ανοιχτά ζητήματα στο καλάθι εν όψει της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για είσοδο στην ΕΕ. Η ίδια η Δύση ήταν άλλωστε που κάποτε προσέγγιζε τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό ως ανάχωμα στην επέκταση της σερβικής-ρωσικής επιρροής στα Βαλκάνια. Δεν είναι ωστόσο μόνο η ρητορική του Ράμα που προβληματίζει, είναι και οι πράξεις του: οι συμφωνίες με την Ελλάδα που δεν υλοποιούνται, η αρπαγή των περιουσιών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, η υπονόμευση της ελληνικής γλώσσας, η αρπαγή ορθόδοξων εκκλησιαστικών μνημείων κ.ά. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ Συνεργάτες των φασιστών και των ναζί «Κατά τη διάρκεια της Κατοχής από τις δυνάμεις του Αξονα οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους φασίστες και ναζιστές κατακτητές και αποχώρησαν από την Ηπειρο πρωτοβούλως, ομαδικά και οριστικά, ακολουθώντας τις εχθρικές δυνάμεις», διακήρυτταν κύκλοι του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προ ημερών, απαντώντας έτσι στις προκλητικές δηλώσεις του Αλβανού ΥΠΕΞ Ντ. Μπουσάτι περί «τσάμικου ζητήματος». Ποιοι είναι όμως οι Τσάμηδες και ποια ήταν η πορεία τους; Οι Τσάμηδες ήταν ένας αλβανόφωνος μουσουλμανικός πληθυσμός που ζούσε στην Ηπειρο και κυρίως στη Θεσπρωτία έως και το 1944. Το 1913, όταν η Ηπειρος ενώθηκε με την Ελλάδα, οι αλβανόφωνοι κάτοικοί της ανέρχονταν σε ολίγες δεκάδες χιλιάδες. Οσο για τη συμβίωσή τους με το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής, αυτή ήταν από την αρχή προβληματική. Εκούσια μετανάστευση Οι Τσάμηδες, αν και μουσουλμάνοι, έμελλε να εξαιρεθούν από την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Η ελληνική πλευρά, φοβούμενη ότι η Αλβανία θα επιχειρούσε να τους εκμεταλλευτεί ως μοχλό πίεσης, πήρε πρωτοβουλίες προκειμένου να τους ωθήσει σε εκούσια μετανάστευση. Κάπως έτσι, φτάνουμε στο 1940, με τους Τσάμηδες της Θεσπρωτίας να ανέρχονται σε περίπου 20.000... και να πολεμούν στο πλευρό των ιταλικών στρατευμάτων κατά την επίθεσή τους στην Ελλάδα. Ηδη από το 1939, οι Ιταλοί φασίστες (του ιδίου του Μουσολίνι συμπεριλαμβανομένου) είχαν φροντίσει να ενθαρρύνουν τον αλβανικό αλυτρωτισμό και τα οράματα περί Μεγάλης Αλβανίας... ως όχημα για την εισβολή σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένοπλοι Τσάμηδες να υποδεχτούν πανηγυρικά τους Ιταλούς κατά την προέλασή τους και να τους συνοδεύσουν... λεηλατώντας, καταστρέφοντας, πυρπολώντας, βιάζοντας και εκτελώντας. Οι Τσάμηδες συνέχισαν να τρομοκρατούν στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων και μετά τη γερμανική επίθεση του 1941, παίρνοντας μέρος σε σειρά αγριοτήτων. Ξεχωρίζει η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθιάς τον Σεπτέμβριο του 1943. Ο πόλεμος ωστόσο θα τελείωνε με την ήττα των Γερμανών και των δωσίλογων. Οι αντάρτες του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ) μπήκαν στην Παραμυθιά τον Ιούνιο του 1944, τρέποντας σε φυγή τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις και τους συνεργάτες τους. Για το ελληνικό κράτος τσάμικο ζήτημα δεν υφίσταται. Εκλεισε το 1945. Μετά την απελευθέρωση ακολούθησε στην Ελλάδα μπαράζ μηνύσεων εναντίον των Τσάμηδων που συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις. Ειδικό δικαστήριο δωσιλόγων στα Ιωάννινα καταδίκασε ερήμην περί τα 1.900 άτομα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η ελληνική κυβέρνηση απαλλοτρίωσε τις περιουσίες τους με σειρά νομοθετικών διαταγμάτων, υπέρ ακτημόνων καλλιεργητών, περί επανεποικισμού κ.ά. Και το 1953, ο Χότζα ήρθε να δώσει με διάταγμα την αλβανική υπηκοότητα σε όλους τους Τσάμηδες που κατοικούσαν στην Αλβανία. Γιώργος Σκαφίδας/ethnos.gr
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |