"Αναδρομώντας κάποιος με πολύ αντικειμενικό τρόπο στο κοντινό παρελθόν και αναπολώντας την ηγετική φυσιογνωμία του Αντρέα δεν μπορεί παρά να μελαγχολεί... ...
Και πως αλλιώς θα μπορούσε να φέρει στην μνήμη του έναν άνθρωπο που αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του έχει επιβληθεί στην συνείδηση φίλων και αντιπάλων με το μικρό του όνομα; Έναν άνθρωπο που με την εμβληματική του παρουσία κυριάρχησε στο πολιτικό στερέωμα για τρείς περίπου δεκαετίες; Μια χαρισματική πολιτική φυσιογνωμία που κατάφερε για πρώτη και ίσως μοναδική φορά να συνθέσει και να ενώσει τον πάντα πλειοψηφικό αλλά μόνιμα διαιρημένο και κατακερματισμένο προοδευτικό χώρο και να χτίσει με γερά θεμέλια στην αρχή της μεταπολίτευσης την ισχυρή και κραταιά δημοκρατική παράταξη του ΠΑΣΟΚ; Έναν κατασταλαγμένο ευπατρίδη που με χαρακτηριστική άνεση στεκόταν ισάξια και επάξια σε διεθνή φόρα και θεσμούς και καθήλωνε τους Ευρωπαίους ηγέτες υπερασπιζόμενος με σθένος τα συμφέροντα της χώρας; Έναν διορατικό ηγέτη που έβλεπε πολλά χρόνια μπροστά και προέβλεπε τις αρνητικές και δυσμενείς πολιτικές συγκυρίες; Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 είχε ανησυχήσει για την ύπαρξη του δημόσιου χρέους επιβάλλοντας μια πολύ χαλαρή συγκριτικά με το σήμερα περίοδο λιτότητα το 1985 λέγοντας δημόσια «αν δεν φροντίσουμε να τιθασεύσουμε το δημόσιο χρέος αυτό θα μας κατασπαράξει..». Έναν μετριοπαθή πολιτικό άντρα που δεν παρασύρθηκε από την μέθη του θριαμβευτικού 48.6% το 1981 και ακολούθησε μια ήπια κεντρογενή κοινοβουλευτική πορεία αλλαγής αδιαφορώντας για τους ψευτοαριστερούς που έτρεξαν να τον νουθετήσουν και που του πρότειναν ρήξεις, συγκρούσεις, ριζοσπαστικές αλλαγές και κοινωνικές ανατροπές. Έναν ρεαλιστή πολιτικό που σε πείσμα των επικριτών του έκανε πράξεις σχεδόν όλα όσα υποσχέθηκε στον λαό και με θεσμούς λαϊκής συμμετοχής, ένα σταθερό κοινωνικό κράτος, μια θεσμικά αποκεντρωνένη διοίκηση, και κυρίως την αναδιανομή του παραγόμενου εθνικού πλούτου έφερε στην επιφάνεια πολυάριθμες κοινωνικές ομάδες δημιουργώντας έτσι την λεγόμενη μεσαία κοινωνική τάξη. Έναν οραματιστή πολιτικό που έθετε το ζήτημα της ειρήνης σε άμεση προτεραιότητα και συμμετείχε ενεργά σε πρωτοβουλίες για την αποφυγή πολεμικών συρράξεων σε κάθε γωνιά του πλανήτη και με απόψεις και προτάσεις που ήταν πάντα σεβαστές και κυρίαρχες. Έναν ανθρωπιστή ηγέτη που λατρεύτηκε και αγαπήθηκε με πάθος από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που έβλεπε στο πρόσωπό του για πρώτη ίσως φορά τον αυθεντικό εκφραστή και εκπρόσωπό του. Ένα ηγέτη που όμως εκτός από φανατικούς φίλους είχε και ανθρώπους από την άλλη όχθη που τον μίσησαν. Ήταν οι μικρόπνοοι και μικρόψυχοι εκφραστές του δεξιού κράτους και του παρακράτους της εποχής που θεωρούσαν την κρατική υπόσταση ιδιοκτησία τους και που δεν μπορούσαν στις αρχές της δεκαετίας του 80’ να δεχθούν και να αποδεχτούν ότι έχασαν το γκουβέρνο. Και που άρχισαν τις αντιδημοκρατικές τους μεθοδεύσεις πρώτα με απειλές πραξικοπημάτων που δεν τόλμησαν και στην συνέχεια με μεθοδεύσεις και ειδικά δικαστήρια για να τον ανατρέψουν. Μαζί και χέρι – χέρι με αυτούς και οι ελάχιστοι αριστεροί που ο Αντρέας με τα έργα και τις ημέρες του έκανε πράξη τα ιδεολογήματα και τα συνθήματα της αριστεράς τους κόντινε και τους υποβάθμισε πολιτικά και αυτοί έψαχναν τρόπο να τον εκδικηθούν. Το βρώμικο ’89 δεν θα είχε τύχη αν τον Μητσοτάκη που το εμπνεύστηκε δεν τον σιγοντάριζε ο Φλωράκης, ο Κωνσταντόπουλος και αρκετοί άλλοι λεβέντες αριστεροί αγωνιστές. Ο Αντρέας υπήρξε ο τελευταίος των μοϊκανών. Μετά από αυτόν το χάος. Δεν είχε την τύχη η χώρα να κυβερνηθεί από ανάλογου πολιτικού διαμετρήματος ηγέτες στην συνέχεια. Και ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι φεύγοντας πριν από 18 χρόνια θα άφηνε πίσω του στελέχη που το μόνο τους όραμα θα ήταν η αναρρίχηση στην ηγεσία και το μέσον γι’ αυτό θα ήταν ο επιγονισμός. Στην μετά Αντρέα εποχή αυτό που κυριαρχεί στο ΠΑΣΟΚ είναι το γκρουπάρισμα πίσω από πρόσωπα, οι μηχανισμοί ελέγχου, η υπονόμευση της άλλης πλευράς, η ποινικοποίηση της μειοψηφούσας άποψης, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και οι ακόλουθοι. Άφησε στον χώρο ένα δυσαναπλήρωτο κενό και η έλλειψη ανάλογου διαμετρήματος διάδοχης κατάστασης οδηγεί σε διαλυτικές καταστάσεις. Όλοι επικαλούνται στα δύσκολα τον Αντρέα αλλά ορισμένοι τον χρησιμοποιούν καθ’ υπερβολή. Θέλοντας να καλύψουν την δική τους πολιτική ανεπάρκεια ρίχνουν στην δημοσιότητα μια γερή δόση από Αντρέα με αφίσες, τσιτάτα και αποφθέγματα απαξιώνοντας όμως την υστεροφημία του μεγάλου ηγέτη. Λείπει σήμερα ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης που στα πολύ δύσκολα θα αφομοίωνε τους κραδασμούς και θα αναλάμβανε πλήρως τις ευθύνες για την κατάρρευση και την συρρίκνωση. Απουσιάζει η ηγετική φυσιογνωμία που θα συσπείρωνε τον κεντροαριστερό χώρο στην προοπτική μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας σε προοδευτική κατεύθυνση. Είναι «είδος εν ανεπαρκεία» οι πολιτικοί μάνατζερ που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα και ιδιαίτερα με τις τεχνοκρατικές γνώσεις και εμπειρίες του Αντρέα στον οικονομικό τομέα. Χρειάζεται πολύς χώρος και αρκετό μελάνι για να ανακαλέσουμε στην μνήμη όλα όσα έπραξε ο Ανδρέας για τα οποία τον λάτρεψε και τον πίστεψε ο λαός μας. Εμείς υποκλινόμαστε ταπεινά στην μνήμη του και τιμούμε τον μεγάλο ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης φυλάσσοντας σαν κόρη οφθαλμού την μεγάλη παρακαταθήκη με τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες που στόχευαν στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, το σύγχρονο κοινωνικό κράτος και σε πολιτικές που είχαν πάντα επίκεντρο τον άνθρωπο…" Ν.Ε. ΠΑΣΟΣ ΑΡΤΑΣ
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |