Με κάθε επισημότητα πραγματοποιήθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για τις για τις επετείους των Ιστορικών Μαχών Γριμπόβου του 1897 και του 1912-1913... ... Η δοξολογία εψάλη στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Γριμπόβου και ακολούθησε η επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Πεσόντων και η κατάθεση στεφάνων. Η μάχη του Γριμπόβου, 30/4 – 3/5/1897 Για τις μάχες, οι οποίες διεξήχθησαν από 30 Απριλίου έως και 2 Μαΐου του 1897 στη πεδιάδα μεταξύ Λούρου και Αράχθου, μπορεί κανείς να κερδίσει μια εικόνα απο τις περιγραφές των ξένων ανταποκριτών. Σε αυτή την πεδιάδα, που χωρίζει ο μεγάλος δρόμος Αρτας – Γιάννενα, βρίσκονται μερικές βουνοπλαγιές που προσφέρονται για άμυνα, εξ αιτίας των δασών. Στις 30 Απριλίου το απόγευμα, ο σ/χης Μπαϊρακτάρης με μια φάλαγγα αποτελούμενη απο μια ταξιαρχία πεζικού, 3 ίλες ιππικού και δύο μοίρες πυροβολικού, πλησίασε στο ύψος του Ιμαρετίου, όπου είχε μερικές αψιμαχίες με τον εχθρό. Την ιδια ώρα μια δεύτερη φάλαγγα με 8 τάγματα και 2 μοιρες πυροβολικού, υπο τις διαταγές του σ/χη Γκολφινόπουλου, βάδιζε μέσω του κάμπου της Αρτας προς την γέφυρα Καλογήρου, για να την κρατήσει απο μια πιθανή επίθεση των Τούρκων. Οι άτακτοι του Μάρκου Μπότσαρη είχαν την αποστολή να χτυπήσουν εχθρικές μονάδες, που θα βγαίνανε απο την Πρέβεζα και να γίνουν κύριοι του δρόμου που οδηγεί στα Γιάννενα.Ο Μπαϊρακτάρης έλαβε διαταγή να κρατήσει αποκλειστικά αμυντική θέση, έτσι ώστε σε περίπτωση κινδύνου να μπορεί να ενισχύσει την ταξιαρχία του Γκολφινόπουλου στον ποταμό Λούρο, του οποίου αποστολή ηταν να βοηθήσει τα άτακτα ηπειρώτικα σώματα. Αντίθετα όμως, ο Μπαϊρακτάρης την 1η Μαΐου προέβει σε επίθεση εναντίων των θέσεων που κρατούσαν οι Τούρκοι στην Στρεβίνα, στο Χανόπουλο και στην Γραμενίτσα. Οι θέσεις αυτές, οι οποίες είχαν ήδη λάβει ενίσχυση 8000 ανδρών υπο τις διαταγές του Σααντ Εντίρ, είχαν οχυρωθεί με πυροβόλα. Μετα από μια σκληρή μάχη του πυροβολικού, στην οποία έλαβαν μέρος και τα πυροβόλα/κανόνια που βρίσκονταν στα φρούρια απο την πλευρά της Αρτας, ρίχτηκαν στη μάχη οι εύζωνοι αψηφώντας τον θάνατο και με ψυχρότητα (παληκαριά) έτρεψαν τον εχθρό σε φυγή μέχρι που στους Τούρκους ηρθε ενίσχυση και μπόρεσαν να κρατηθούν πιο πέρα. Ξαφνικά όμως άρχισαν και τα ελληνικά πυροβόλα, διαμέτρου των 10εκ. να εκτοξεύουν πυρά. Ερχοντας το σούρουπο μπήκε τέλος στη μάχη. Οι Έλληνες παρέμειναν νικητές και αποφασιστικοί απέναντι μιας υπερδύναμης και πολέμησαν γενναία. Με την κάθοδο της νυκτός άρχισε να πέφτει και βροχή. Αυτό δεν εμπόδισε και το ελληνικό και το τουρκικό πυροβολικό, που βρισκοτανε σε δύο λόφους να ανοίξουν πυρ. Μόνο όταν άρχισε να πέφτει ομίχλη σταμάτησαν οι εχθροπραξίες. Η νύχτα, εξ αιτίας της βροχής, του κρύου και την έλλειψη τροφίμων ηταν για τους πολέμιους απελπιστική. Την Παρασκευή 2 Μαϊου, ο σ/χης Μπαϊρακτάρης ενισχυόμενος απο ενα τάγμα της ταξιαρχίας Γκολφινόπουλου, άρχισε πάλι την επίθεση.Τρεις φάλαγγες, η μια απο το στενό της Κιάφας, οι άλλες δύο πιο πέρα ανατολικά, βάδιζαν εναντίον του Χανόπουλου. Η επίθεση άρχισε σφοδρή και φαίνονταν, στο πρώτο στάδιο, ότι θα είχε επιτυχία. Η κατάσταση δυσκολευότανε, γιατί ο λόφος που κρατούσαν οι Τούρκοι είχε πυκνή ομίχλη, ενώ ταυτόχρονα στο σημείο στο οποίο κινούνταν οι Έλληνες, κάθε κίνηση μπορούσε να παρατηρηθεί απο τους Τούρκους και να χτυπηθεί. Οταν η επίθεση του Μπαϊρακτάρη άρχισε να αναπτύσσεται, 2 τουρκικές μοίρες πυροβολικού, μεταξύ αυτών μια μοίρα με πυροβόλο των 10εκ., αρχισαν να χτυπάνε τους Έλληνες µε διασταυρούμενα πυρά. Τρία άλλα ορεινά πυροβόλα ενίσχυαν την τουρκική παραταξη, η οποία άρχισε σφοδρό πυρ εναντίον των ελληνικών πυροβόλων, που όλο και πιο πολύ αδυνατούσανε. Ακόμη και το ατρόμητο κλειστό προβάδισμα του ελληνικού πεζικού, κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες δεν συνοδευότανε απο επιτυχία. Πίσω απο φυσικές προκαλύψεις και γερά χαρακώματα, το αλβανικό σύνταγμα και οι οβίδες θεριζαν το ελληνικό πεζικό, του οποίου η ανδρεία τιμητικά αναγνωρίζεται απο τον Άγγλο ανταποκριτή. Στις 4 το απόγευμα άρχισε μια τελευταία προσπάθεια επίθεσης απο τις τρείς φάλαγγες της ταξιαρχίας του Μπαϊρακτάρη. Πυρά απο τις δύο πλευρές, τα οποία σε κάναν αναίσθητο και αντιλαλούσανε στους γειτονικούς λόφους , σχημάτιζαν ηδη το τέλος της πράξης του πολέμου, μιας και η βροχή που άρχιζε να πέφτει έκανε τον δρόμο στην ορεινή έκταση αδιάβατο, έτσι ώστε το πυρ σιγά – σιγά άρχισε να εξασθενεί, μέχρι που έπαυσε. Ωρα 5:00 οι τριήμερες μάχες είχαν φτάσει στο τέλος. Ολο και πιο πολλή βροχή επεφτε στο πεδίο μάχης και παρ΄ όλα αυτά οι Έλληνες ηταν ακόμη κύριοι των αρχικών θέσεων. Οταν το Σάββατο το πρωΐ της 3ης Μαΐου, μετά απο μια δύσκολη νύχτα, την οποία με γλαφυρά χρώματα περιγράφει ο ανταποκριτής της Daily News, μπορούσε κανείς να πάρει μια εικόνα απο τα αιματηρά γεγονότα στο Χανόπουλο και στο Γρίμποβο, μπορούσε κανείς να δει, πώς οι Τούρκοι με ζήλο σκάβανε χαρακώματα και θέσεις για να τοποθετήσουν τα πυροβόλα τους. Στον κάμπο μπορούσε κανείς να παρατηρήσει τις ίλες του τουρκικού ιππικού. Αλλά και στις δύο πλευρές η φλόγα του αγωνιστικού θάρρους είχε σβήσει και οι δυνάμεις τους είχαν εξαντληθεί. Που και που βροντούσε καμιά οβίδα μέσα στο λασπωμένο και με ομίχλη τοπίο απο την ταξιαρχία του Γκολφινόπουλου, που η δράση τους στην γέφυρα του Λούρου ειχε περιοριστεί σε μικρές αψιμαχίες με τον εχθρό. Αν και οι Έλληνες δεν έχασαν κατα τις επιχειρήσεις έδαφος και κρατούσαν τις αρχικές τους θέσεις, ο ανώτερος διοικητής συνταγματάρχης Μάνος, έδωσε εντολή οπισθοχώρησης προς τη γέφυρα της Αρτας. Η οπισθοχώρηση εγινε με τάξη, χωρίς να αφήσουν στον εχθρό πυροβόλα και αλλο υλικό πολέμου. Περίπου στις 5 το πρωΐ οι περισσότερες μονάδες τραβήχτηκαν προς τα πίσω, σε υποδεικνυόμενες θέσεις στην περιοχή της Αρτας, απ΄όπου τρείς μέρες νωρίτερα είχε αρχίσει ο σ/χης Μάνος την επίθεση. Μερικά αποσπάσματα κρατούσαν ακόμη τη δεξιά όχθη του Αράχθου υπό κατάληψη.
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |