Σε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, τον κορυφαίο δεξιοτέχνη του κλαρίνου Τάσο Χαλκιά, είναι αφιερωμένο το βιβλίο της δημοσιογράφου Αννας Ι. Στεργίου με τίτλο «Τάσος Χαλκιάς-Το φύσημα του Θεού» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη... ... Στις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζεται η ζωή και η καλλιτεχνική σταδιοδρομία του σπουδαίου Ηπειρώτη καλλιτέχνη αλλά και της διάσημης μουσικής οικογένειάς του, ενώ παράλληλα φιλοξενούνται αποσπάσματα από συνεντεύξεις του ίδιου και ιδιόχειρες επιστολές που του είχαν στείλει σημαντικές προσωπικότητες των τεχνών προκειμένου να του εκφράσουν τον θαυμασμό τους. «Οταν παίζω κλαρίνο, παίζω με την καρδιά μου κι ονειρεύομαι, και είναι στιγμές που επηρεάζομαι από την ατμόσφαιρα και από τον κόσμο που με ακούει και τότε τα δάχτυλά μου πάνω στο όργανο κινούνται μόνα τους κι εντολές δίνει η ψυχή μου κι εγώ βρίσκομαι σε έναν κόσμο που δεν μπορώ να εξηγήσω, είναι μαγική στιγμή. Ε, τότε συγκινούμαι κι εγώ και κλαίω μέσα μου» έλεγε ο ίδιος σε κάποια από τις συνεντεύξεις του που δημοσιεύονται στο βιβλίο, ενώ σε κάποια άλλη εξομολογούνταν: «Το κλαρίνο δεν το πήρα στα χέρια μου για να κάνω χρήματα. Το πήρα γιατί του 'χα έρωτα. Γιατί αυτό άκουσα πρώτη φορά όταν με γέννησε η μητέρα. Αυτό άκουγα ώσπου να μιλήσω. Ηταν στ' αυτί μου συνεχώς. Και σήμερα αισθάνομαι περήφανος, διότι σ' αυτή την ηλικία, με τα εξήντα εννιά μου χρόνια, συνεχίζω να παίζω. Θα ήμουν κι ευτυχής αν απέθνησκα πάνω σ' αυτό...». Πράγματι, μικρό παιδί ήταν ακόμη ο Τάσος Χαλκιάς όταν, μετά από πολλή επιμονή και γκρίνια έπεισε τη μητέρα του να του αγοράσει το πρώτο του κλαρίνο από έναν πλανόδιο τσιγγάνο στον οποίο αντί χρημάτων έδωσε έξι γίδες. Κι από τότε που το 'πιασε στα χέρια του το κλαρίνο ο Τάσος, δεν το άφησε ποτέ. Για δεκαετίες ολόκληρες το έκανε να κελαηδά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην υποκλιθεί στον τρόπο με τον οποίον έπαιζε κλαρίνο ο Τάσος Χαλκιάς. Στο βιβλίο υπάρχει ένα ποίημα που έγραψε για εκείνον ο Γιάννης Ρίτσος το 1985: «Στον ήχο του κλαρίνου του Τάσου Χαλκιά βογκάει, τινάζεται, χαμογελάει και χορεύει η Ελλάδα - θάλασσες και βουνά της, δεκαπεντασύλλαβα ποτάμια της, αρματολοί και κλέφτες, παλικαράκια στριφτομούστακα στη μάχη και στο τσάμικο, μαυροφορούσες ανταρτομανάδες και κοράσια πλεξουδοστεφάνωτα, πέντε κοτσύφια στον ελαιώνα και, στο βάθος βάθος, πάντα το άγρυπνο μερακλωμένο αηδόνι». Και ο Μίκης Θεοδωράκης όμως υπήρξε φανατικός θαυμαστής του μεγάλου κλαρινίστα: «Ολη η ψυχή της πολυβασανισμένης Ρωμιοσύνης βρίσκεται μέσα στο κλαρίνο σου. Είσαι από εκείνους που μια σωστή πολιτεία θα έπρεπε να τους έχει στο Εθνικό Μουσείο των ζωντανών. Σαν Ελληνας και σαν συνθέτης σ' ευχαριστώ» του είχε γράψει σε μια προσωπική επιστολή ο μεγάλος μας συνθέτης.
Πικραμένος από την Πολιτεία για μια τιμητική σύνταξη Δυστυχώς ο Τάσος Χαλκιάς πικράθηκε από την Πολιτεία, καθώς για χρόνια ταλαιπωρήθηκε παρακαλώντας να πάρει μια τιμητική σύνταξη. «Το είπα, γιατί, ψέματα είναι; Παπούτσια έλιωσα στο υπουργείο Πολιτισμού. Χαρτιά τους πήγα, τους ξαναπήγα. Αυτά τα πράγματα, λέει, καθυστερούν, χρειάζεται υπομονή γιατί πρέπει να περάσουν από επιτροπές. Ο Λάκης μου -αναφέρεται στον γιο του Λάκη Χαλκιά- μου λέει να μην περιμένω άδικα. Ισως έχει δίκιο το παιδί» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ ethnos.gr
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |